Lezen op eigen risico
Het is nog vroeg als mijn laatste werkdag van 2018 begint. Ik open het kantoor en start de computer op. Neem een beker koffie en log de telefoon in. Ik ben er klaar voor, ik voel me goed. Kom maar op met de laatste stuiptrekkingen in de planningen van dit jaar. Lees “Dág 2018!” verder
December 2018. Ieder jaar lijkt sneller voorbij te gaan, ik heb het gevoel dat ik de kerstboom nog maar net buiten gezet heb als het tijd wordt er weer één aan te schaffen. De tijd glipt als los zand door mijn vingers. Samen met zoon 2 rijd ik naar de landweg waar onze favoriete boer prachtige kerstbomen verkoopt. We zoeken er samen één uit, welke eenmaal thuis traditiegetrouw veel te groot blijkt te zijn. Lees “Logistiek hoogstandje” verder
Ze zit tegenover me aan een tafeltje in een bruine kroeg op de Grote Markt. We bestellen ieder een biertje en een gezamenlijke schaal nacho’s. De sfeer is gemoedelijk, de muziek is prettig, de bediening is vriendelijk. We proosten, op het leven. Dat hebben we vaker gedaan, maar nu heeft het een speciale lading. Drie weken geleden begon haar wilde rit in de trein die niet te stoppen leek. Lees “Roller coaster” verder
“Ik heb een date”, appt hij me: “ze gaat eerst op vakantie, maar daarna gaan we elkaar zien. Althans, ik hoop dat dit echt zo is”. Ik glimlach, maar dat ziet hij natuurlijk niet. “Wat leuk zeg!” app ik hem terug: “waar heb je haar opgegraven?”. Mijn vriend is al diverse jaren single, niet persé uit vrije wil of uit principiële overweging, maar omdat het gewoon zo is. Hij heeft de lat hoog liggen -terecht- en heeft tot heden niet de vonk en de verbinding gevonden die hij zoekt. Lees “Vlindertuin” verder