Horen, Zien en Bloggen

juli 2021

Plan B.

“Wil je alsjeblieft aan mij denken?”, vraagt ze me, op een moment dat we tijdens een wandeling op een bankje in een park zijn neergestreken. Ik kijk haar aan. “Wat bedoel je?”, vraag ik haar weifelend. Ze is een prachtige verschijning, een sterke vrouw, iemand die de indruk wekt dat ze precies weet wat ze wil en dat alles onder controle is. “Als jij volgend jaar echt een aantal maanden weg gaat, dan zou ik ontzettend graag je huis willen bewonen”. Er valt een stilte. Ik laat de boodschap even tot me doordringen.

(meer…)
Door Wen., geleden

Size does matter!

Als één van de laatste der Mohikanen ben ik vorig jaar begonnen met Netflixen. In de jaren hiervoor had ik geen tijd en geen rust om te liggen niksen op de bank, sterker nog, ik had niet eens een plekje op de bank om op te kunnen liggen. Mijn leven is veranderd en mijn gewoontes zijn daar aardig op aangepast. Eén item daarvan is, dat ik met regelmaat een paar uur weg lig te flixen zonder me daarover ook maar enigszins schuldig te voelen.

(meer…)
Door Wen., geleden

Het tij keren

Met verbijstering luister ik via de radio tijdens het werk naar het overlijdensbericht van Peter R. de Vries. “Hij kon het gevecht niet winnen”, melden zijn naasten in een schriftelijke verklaring. “Hij heeft gevochten tot het einde”. Hij is verslagen. We zijn allemaal verslagen. Hij is koelbloedig doodgeschoten door iemand die hiervoor in Nederland zelf niet de doodstraf kan krijgen. Het recht is krom.

(meer…)
Door Wen., geleden

Ambivalentie

“Mam, ik had een zeven voor het verdedigen van mijn scriptie”, jubelt hij door de telefoon. Wat een opluchting, hij is geslaagd en heeft nu een prachtig diploma op zak. “Het is zó jammer dat een aantal van mijn vrienden niet geslaagd is”. Er stond een mooi feestje op stapel, om het einde van een schoolcarrière te vieren, maar nu wordt dat toch wat minder leuk. Hij is blij, dat het erop zit en dat hij niet meer naar school hoeft voorlopig. Er zal gewerkt moeten worden om in de binnenstad te kunnen blijven wonen en het leven te kunnen blijven vieren. “Moet wel een beetje goeie baan zijn hoor”, zegt hij serieus: “ik ga niet meer voor een tientje per uur ergens achteraan hollen”. Ik luister en huiver.

(meer…)
Door Wen., geleden