Wen.
In 2016 begon Wen met het schrijven van openbare blogs. Vóór die tijd schreef ze ook al, maar toen was het vooral voor privégebruik of in opdracht. De blogs namen een vlucht en het aantal vaste lezers groeide evenredig met het enthousiasme van de schrijfster.
In 2018 maakte ze furore met haar blogboekje: “Jongleren”, een bundeling van toegankelijke en herkenbare verhalen over alledaagse dingen. Ze kwam als Stoere Vrouw in de Margriet en haar portret hing een tijdje levensgroot in het Amsterdams Museum tussen de échte stoere en bekende vrouwen.
Inmiddels is alles anders. Niet alleen haar leeftijd, maar ook haar habitat bevindt zich in de 2.0-fase. Waar ze voorheen een fulltime baan met de opvoeding van haar vier -inmiddels volwassen en uitwonende- kinderen combineerde, heeft ze nu het rijk voor zichzelf alleen. Voor wie het zich afvraagt: nee, ze heeft geen last van het lege nest-syndroom en ja, ze houdt héél veel van haar kinderen, ook op de momenten dat ze even onbereikbaar wil zijn voor de buitenwereld en de toegangspoort naar het ouderlijk kasteel heeft gesloten.
Het fulltime werk is er nog. Het huis ook, maar dat krijgt een metamorfose. Het sociale leven neemt andere vormen aan, net als het ouder wordende lijf en het daarbij behorende warrige brein. Dat is geen onverdeelde vreugde, dus Wen lacht en Wen huilt, zoals echte stoere mensen dat doen.
De in 2020 ontstane vrijheid biedt ongekende mogelijkheden en toekomstdromen zijn er méér dan genoeg. Ze maakt er jullie in haar blogs met alle plezier deelgenoot van. Neem haar vooral niet te serieus, want dat doen haar kinderen en zij zelf ook niet.
Veel leesplezier, fijn als je reageert en nóg leuker als je op welke manier dan ook een actieve inbreng kunt leveren.
WELKOM OP MIJN BLOG!
Leuk dat je er bent. Graag neem ik je mee in mijn dagelijkse beslommeringen. Veel leesplezier, fijn als je reageert en nóg leuker als je op welke manier dan ook een actieve inbreng kunt leveren.