Het is even wennen, alleen achterblijven als de kinderen zijn uitgevlogen en inmiddels een dynamischer leven leiden dan jij zelf. De leeftijd van 50 brengt levenservaring, wijsheid, maar ook confrontatie met wat ooit was én een hele hoop (fysieke) ongemakken met zich mee. De ene dag is de andere niet en oefening baart kunst, althans dat hoop ik dan maar.
“Nice to meet you”, zegt hij stralend en hij steekt zijn hand naar me uit. “Have you ever been on a combine before?”. Ik lach en schud mijn hoofd. “No”, antwoord ik hem en ik klauter op m’n soepelst achter hem aan via het loodrechte ijzeren trapje naar de cabine. Lees meer…
“Waar ga je nou allemaal heen?”, vraagt collega driehonderdzeven. Ik lach, hap naar adem en noem een aantal bestemmingen. “Wow…..”, antwoordt ze en ze zwaait met haar armen: “ik vind het zó mégastoer in je eentje”. Ik knik. “Ik ook”, zeg ik haar: “voor mij is het ook spannend”. Mijn Lees meer…
“Begrijp ik je nu goed dat je wilt dat ik jullie ga stalken over die afspraak?”, vraag ik schamper aan de assistente van de poli. “Ja, het is de enige manier”, antwoordt ze kordaat. Ik zucht. Zij ook. Teleurgesteld verbreek ik de verbinding. Natuurlijk weet ik dat er overal wachtlijsten Lees meer…
De zon schijnt volop als ik de gordijnen open. Paasdagen zijn kennelijk voor veel mensen dé gelegenheid om aan het huis, in de tuin of aan de auto te werken. Het was vanmorgen nét iets over half acht toen de buurman van twee huizen verderop, al jaren gepensioneerd, met een Lees meer…
“Je gaat toch zeker wel naar Japan?”, vraagt vriend M. me, als we appen over mijn sabbatical: “daar ben je relatief dichtbij. En Cuba? Mexico? Suriname? Ook prachtig. En behoort Thailand ook nog tot de mogelijkheden?”. Ik lees en glimlach om zijn laatste suggestie met het daarbij geplaatste vunzige icoontje. Lees meer…
Ze zit op de andere hoek van mijn bank, ik schenk koffie voor ons in. “Ik heb vanaf medio juni geen woonruimte meer”, vertelt ze en dikke tranen rollen over haar wangen. “Sorry hoor”, zegt ze zacht: “het grijpt me aan. Het legt zo’n druk op me. Ik moet uit Lees meer…
Het is zondagmiddag, als de voordeurbel gaat en mijn nieuwe huisbewoner voor de deur staat. Ze is bij het vliegveld opgehaald door haar in Nederland wonende vriendje en is zichtbaar nerveus. We hebben elkaar meermalen gesproken, via beeldbellen of via de app, maar we hebben elkaar nog nooit live gezien, Lees meer…
“Jij bent echt de enige die zich nog aan die maatregelen houdt”, klaagt een gefrustreerde zoon, als mijn zus en ik besluiten dat we Kerst ook dit jaar niet met beide families tegelijk kunnen vieren. We zijn allemaal teleurgesteld dat de situatie zo is, maar we moeten ermee dealen. We Lees meer…
“Wat vinden je kinderen er eigenlijk van?”, vraagt ze me en ze kijkt me verwachtingsvol aan. Ik glimlach. “Die vinden het wel leuk”, antwoord ik: “vanwaar de vraag?”. Ze schraapt haar keel. “Nou, ik weet niet. Ik zou me best voor kunnen stellen dat ze het lastig vinden als hun Lees meer…
De scholen in de buurt, die zo breedvoerig in de kranten hebben geadverteerd vanwege hun tekort aan beschikbare studentenhuisvesting, laten het flink afweten. Ik krijg maar van één school een mailtje terug dat ze heel blij zijn met mijn zolderverdieping en dat ze een match gaan zoeken. Dat was meteen Lees meer…