“Jeetje, mam”, zeg ik als ik bij haar kom: “je hebt echt een enorm blauw oog”. Ze haalt haar schouders op. Het is een wonder dat ze voor de vierde keer in korte tijd van haar fiets is gevallen zonder ook maar één botje van haar broze lijf te breken. Lees meer…
“Kijk”, zegt hij: “deze munt is dus andere dan die hè. Hier heet het vrouwenthee, daar heet het ineens Goodmorning. Wat een onzin allemaal, die achterlijke thee. Vrouwen trappen daarin hè, een ander stickertje erop en dan is het ineens andere thee en werkt het tegen allerlei kwalen die tussen Lees meer…
“Wat ga jij doen met de feestdagen, Wen?”, vraagt vriendin P. Zonder het antwoord af te wachten vertelt ze over de komende skivakantie met haar familie in Oostenrijk. Ze straalt als ze erover vertelt. Het gaat haar voor de wind, met een hecht gezin, een energieke man en een goed Lees meer…
“Hoe is het, mam?”, vraag ik haar, op de dag van mijn vaders verjaardag. Hij leeft al lang niet meer, maar zou vandaag 97 zijn geworden. Ik hoor een snik aan de andere kant van de lijn. “Het is vandaag zó rot”, zegt ze: “vanmorgen in bed zag ik zo Lees meer…
“Wat is je haar lang geworden”, zegt ze, terwijl ze het afkeurend omhoog houdt. “Wat is de bedoeling? Wil je het eraf? Zullen we het in lagen knippen? Wil je een pony? Wil je een bob? De vorige keer had je highlights met folie, wil je dat weer? Ik zie Lees meer…
“Wat denk je?”, appt vriendin X me in de avond. Ze leerde iemand kennen in de supermarkt -een ontmoeting waar de halve wereld heimelijk van droomt, zomaar in het wild, rond zessen bij de kant-en-klare éénpersoonsmaaltijden, volledig lamgeslagen door de feromonen van een grote, mannelijke gestalte met woest flikkerende ogen Lees meer…
“We doen geen privétuinen meer”, zegt de man van de WVS, als ik bel. “We hebben inmiddels zoveel gemeentegroen dat we geen tijd en personeel meer hebben om privéklusjes te doen”. Dat is balen. De WVS snoeit al jaren twee grote bomen in mijn tuin, nu moet ik op zoek Lees meer…
“Wil je een wijntje?”, vraagt ze, met een stralende lach. De zon schijnt en we zitten in haar gezellige stadstuintje om bij te praten. Ik schud mijn hoofd. “Nee”, antwoord ik: “ik drink geen wijn voorlopig”. Ze lacht. Ze is lang en rank en heeft een hoop gezondheidsproblematiek, maar overgewicht Lees meer…
“Mam, wanneer maak je de afspraak bij de opticiën?”, vraag ik. Ze kijkt me aan met haar vochtige, rooddoorlopen ogen, waaronder gezwollen vochtzakken hangen. “Dat ga ik heus wel doen, hoor”, antwoordt ze: “in de herfst. Nu is er nog licht genoeg, maar straks kan ik echt niet meer lezen”. Lees meer…
Het is stipt tien uur als hij aanbelt. Een vriendelijke man op leeftijd, gekleed in korte broek met overhemd, steekt zijn hand naar me uit. Ik zie glanzende, lichte ogen achter een rond brilletje. Hij doet me aan Rien Poortvliet denken. Hij is gekomen omdat ik hem heb uitgenodigd. Hij Lees meer…