Catch-22
Als je werkt in een vrouwencultuur en omringd wordt door alleengaanden, zijn programma’s als Lang Leve de Liefde, First Dates en Married at First Sight veelvuldig een dankbaar onderwerp van gesprek. Het houdt mij ook bezig. Dat heeft een reden, maar daarover later meer. Jaren geleden had ik een relatie
Uithuwelijken
“Mam”, schrijf ik haar: “zou je er eens over na willen denken om wat dichterbij te komen wonen?”. Door schade en schande wijs geworden, als ze het berichtje van me ontvangt kan ze eerst schelden tegen haar computer voordat ze me belt. “Nu is je buurvrouw ook al gestorven, er
Sidechick
“Je viert je verjaardag dit jaar toch wel?”, vraagt vriendin X me: “je wordt 55 hè. Das een bijzondere leeftijd”. Ik luister en denk er het mijne van. Ik vind het eigenlijk alleen maar leuk omdat het een numeriek palindroom is, die 55. Op een zonnige en stoere dag in
Yuppenkamp
“Mam!”, jubelt hij door de telefoon: “we hebben dat appartement gekregen!”. Ik luister en grijns. Lucky birds zijn het. Allebei een stevige studie afgerond, een mooie baan en een inkomen waar het mijne een paar keer in kan draaien en keren. Hij is blij. Hij houdt van reuring, dynamiek en
Kerstratatouille
“Ah, leuk!”, app ik zoon 3, die vlak vóór de kerstdagen in één streep van Bangkok naar Amsterdam vliegt: “zal ik je komen halen?”. Zijn vader en zijn zus zeggen hetzelfde. We zien ons daar al staan bij de gate met onze spandoeken. “Ik word al opgehaald door M.”, antwoordt
Zendtijd
“Hoe is het nu met je?”, vraag ik vriend A. die al een tijdje in een stevige relatiecrisis zit. Hij neemt een slok van zijn koffie en staart naar buiten. “Mwah, op en af”, antwoordt hij en ik knik. “Misschien moet je je erbij neerleggen dat dit het is?”, vraag