Lezen op eigen risico
December 2018. Ieder jaar lijkt sneller voorbij te gaan, ik heb het gevoel dat ik de kerstboom nog maar net buiten gezet heb als het tijd wordt er weer één aan te schaffen. De tijd glipt als los zand door mijn vingers. Samen met zoon 2 rijd ik naar de landweg waar onze favoriete boer prachtige kerstbomen verkoopt. We zoeken er samen één uit, welke eenmaal thuis traditiegetrouw veel te groot blijkt te zijn. Lees “Logistiek hoogstandje” verder
Ze zit tegenover me aan een tafeltje in een bruine kroeg op de Grote Markt. We bestellen ieder een biertje en een gezamenlijke schaal nacho’s. De sfeer is gemoedelijk, de muziek is prettig, de bediening is vriendelijk. We proosten, op het leven. Dat hebben we vaker gedaan, maar nu heeft het een speciale lading. Drie weken geleden begon haar wilde rit in de trein die niet te stoppen leek. Lees “Roller coaster” verder
“Ik heb een date”, appt hij me: “ze gaat eerst op vakantie, maar daarna gaan we elkaar zien. Althans, ik hoop dat dit echt zo is”. Ik glimlach, maar dat ziet hij natuurlijk niet. “Wat leuk zeg!” app ik hem terug: “waar heb je haar opgegraven?”. Mijn vriend is al diverse jaren single, niet persé uit vrije wil of uit principiële overweging, maar omdat het gewoon zo is. Hij heeft de lat hoog liggen -terecht- en heeft tot heden niet de vonk en de verbinding gevonden die hij zoekt. Lees “Vlindertuin” verder
Het is maandagavond. De kop is van de week. Het eten is genuttigd, de keuken is redelijk toonbaar en ik zit in een stoel met een kop thee. Zoon 2 zit ook in de woonkamer. We kijken samen naar First Dates. De ontmoetingen zijn erg ongemakkelijk vanavond en dat vinden wij zeer vermakelijk. Lees “Spoorloos” verder
Al wéken weet ik, dat ik een goede zaklamp moet gaan kopen, nu mijn oude de geest gegeven heeft. Steeds wanneer ik thuis kom, constateer ik dat ik die lamp ben vergeten te kopen. Hoewel ik deze zelden gebruik, alleen als er een stop springt of ik in de avond in de achtertuin moet zijn, wil ik ‘m toch niet missen. Lees “Licht!” verder
Het is woensdagmiddag en ik loop op mijn gemakje in de stad. Als ik uit een drogisterij kom, bots ik tegen een mij onbekende man. “Oeps, sorry”, zeg ik netjes en ik glimlach naar hem. Hij komt breed voor me staan. “Jij ziet er goed uit zeg”, zegt hij en ik schiet spontaan in de lach. Hij lacht niet, hij meent het serieus. Lees “(H)erkenning” verder
Het rode lampje geeft onverbiddelijk aan dat mijn auto weer dorst heeft. Ik zag het gisteren al aankomen en begon onderweg de literprijs van diesel al in de gaten te houden.
Het onbemande station nabij mijn woning wordt de gelukkige leverancier. Ongeveer tegelijk met een andere automobilist kom ik aan. Gelukkig hebben we ons klepje ieder aan een andere kant zitten, dus we kunnen gelijktijdig tanken. Lees “Gastblog van Wouter: effe opladen” verder
Het is een gewone donderdag als mijn mobiel gaat. Ik ben op m’n werk maar neem het telefoontje toch aan. “Goedemiddag Wendela”, zegt een vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn: “je spreekt met de redactie van de Margriet. Ik wil je graag uitnodigen voor onze speciale editie over stoere vrouwen. Jij bent er zelf één. Wil je meedoen?”. Lees “Margriet” verder
Er staat een dagje Rotterdam op het programma met mijn vriendin. We hebben besloten een bezoek aan Boymans te combineren met lunchen en bijkletsen. We scoren een treinticket met korting, spreken een tijd af en gaan ieder vanuit onze eigen woonplaats op weg. Lees “Incognito” verder
Hij komt terug uit de stad, VIP nummer drie. Mijn oog valt direct op zijn kapsel. “Ben je naar de kapper geweest?” vraag ik hem en hij knikt. “Wanneer maken ze het af?”. Hij zucht. “Leuk mam”, antwoordt hij: “het is echt fucking lelijk geknipt, dat weet ik zelf ook wel”. Hij bekijkt zichzelf omstandig in de spiegel die in de keuken hangt. Lees “Movember” verder