Een maand volhouden, had ik mezelf opgelegd toen ik me aanmeldde op de site van de ultieme droeftoeters. Statischer dan daar wordt het niet, tussen alle mensen die zich hoger opgeleid voelen en torenhoge eisen aan een ander stellen.
Het goede nieuws is: de maand is morgen voorbij.
M. (60):
“Ik ben een sportieve man met mooie benen en brede schouders. Zeer viriel”.
Het zijn de enige twee tekstregels op zijn fotoloze profiel.
Hij zoekt een dame die sportief is, goed gekleed en die van schoenen houdt. Logisch dus, dat hij mij een berichtje stuurt.
“Je hebt een uitzonderlijk vlotte pen, zelfs voor een Nederlandse. Ben je journalist?”, vraagt hij.
Het is een aparte vraag, van de man die zichzelf “Mambo” noemt, met al mijn wilde associaties van dien. Mijn beroep staat gewoon op mijn profiel. Mambo mag dan wel universitair geschoold zijn, hij leest kennelijk geen teksten.
Mijn single collega krijgt acuut een wegtrekker als ze de profieltekst van M. en zijn berichtje aan mij leest. “Zeer viriel”, sist ze: “wie zet dat nou op z’n profiel! Tsssssss. Die is dus gewoon permanent geil”, concludeert ze en we schieten allebei in de lach. “Die zoekt zo’n blonde snol. Lopen er zat van rond hoor, van die Slicky Vicky’s”, zegt ze met een stalen gezicht, vlak voordat de telefoon rinkelt en het werk roept.
M. laat het er niet bij zitten. Ik krijg nog een berichtje en ik laat me verleiden tot een antwoord. M. denkt dat ik bij de televisie werk, omdat ik op mijn profielfoto bij een voetbalwedstrijd sta. Er ontstaat een apart gesprek, waarin ik alleen zijn wonderlijke aannames hoef te ontkrachten. Als hij bij zijn derde bericht eindelijk een fotootje meestuurt waarop hij de tweelingbroer van Hubert Bruls lijkt te zijn, valt alsnog het doek voor breed geschouderde, viriele M..
F. (62):
“Hoi”, begint Franky: “zin om te kletsen?”. Ik lees zijn profiel en zoek koortsachtig naar een aanknopingspunt. Franky woont in de randstad en is automonteur. Hij schrijft expliciet dat hij niet van avontuurlijke, verre reizen houdt en iemand zoekt die dat ook niet ambieert. Ik antwoord Franky: “not going to Hollywood?”. Ik krijg een tiental vraagtekens terug. Hij snapt mijn grapje niet. Ik laat het erbij zitten. Hij ook.
In de tussentijd maak ik me klaar voor een vakantietripje met alle sores die daarbij horen. Ik trek een badpak uit de kast waarvan het elastiek kraakt van ouderdom. De rits van mijn spijkerrokje is kapot. Vorig jaar al, maar toen heb ik het kennelijk toch weer terug in de kast gemieterd. Ik moet boodschappen doen voor de zomerborrel op het werk. De auto krijgt nog een beurt, ik moet op afspraak naar het bevolkingsonderzoek borstkanker. Ik wil mijn moeder live gedag zeggen en de kinderen dreigen zelfs te willen komen. Vriendin Z. heeft liefdesverdriet en heeft een knuffel nodig. De buurvrouw vraagt of we toch nog wel samen eten voordat ik vertrek. Vriendin X. komt mijn nieuwe schilderij in de woonkamer eindelijk bewonderen. Vriend X. gaat schoorvoetend op vakantie met een groepsreis, het is de laatste schooldag voor mijn zus, vriendin Y. moet voor een punctie van de schildklier. Ik stuur bloemen naar A., die net een tumor heeft moeten laten wegsnijden, doneer geld aan de fight cancer-loop waaraan diverse collega’s meedoen, ruim mijn huis op en blus een nog nasmeulend vuurtje, nu degene die de vonk veroorzaakt had zelf hard was weggerend. Alles is liefde.
De schoonheidsspecialiste, die ik ben vergeten in te plannen, maakt op de valreep nog een gaatje voor me vrij. “Je wilt zeker knap op vakantie?”, vraagt ze en ik knik. Dat gaat niet lukken in een half uur, maar het idee is leuk. Ik bedank haar voor haar flexibiliteit en stap pas tegen tienen mijn huis binnen, waar ik met kromme tenen het debat terugkijk van het nieuwe kabinet. Wat een vertoning! Ik heb altijd gedacht dat deze mensen ons het goede voorbeeld zouden geven, maar ik had de lat kennelijk weer te hoog liggen. Met Dick Schoof aan het roer en Mona Keijzer en Fleur Agema als onze vice-presidenten zijn we aan de goden overgeleverd. En los van de inhoud vraag ik mij af hoe betrokken je bent als je gaat zitten twitteren tijdens een debat, wetende dat je onder de loep ligt omdat je net bent aangesteld. We hebben al veel te veel superego’s en oeverloze zenders, daar komt steeds gedonder van. Luisteren, Fleur Agema, het zou je zomaar eens iets op kunnen leveren.
Ik ga ook maar eens op reces.
Weliswaar geen twee maanden, maar toch. Had ik maar een vak moeten leren.
Ik wil nieuwe inspiratie opdoen. Vitamine Zee, hopelijk met zon, muziek, boeken, helder zwemwater, mooie natuur, lokale cultuur en leuke mensen.
En mocht het, om welke reden dan ook, tegenzitten daar, dan resteert er altijd nog één mogelijkheid:
Tinderen totdat het wél leuk wordt.
Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie toe!
Spinvis: kom terug
Haal de parels uit de zee
Geef ze weg
Vecht met alles wat je hebt
Verlies het goed
Wacht dan tot het lichter wordt
Je hebt de tijd
Reis ver, drink wijn, denk na
Lach hard, duik diep, kom terug
0 reacties