februari 2021

Het is stipt zeven uur in de avond als Rutte en De Jonge achter de katheders plaatsnemen. “Hoewel de cijfers het eigenlijk niet toelaten”, zegt Rutte: “gaan we toch enkele versoepelingen doorvoeren. En dat is heel spannend, ook voor ons”. Ik luister geboeid. Op het hoofd van Mark Rutte groeit een soort mangrove, een van links naar rechts met gel en grof geweld bij elkaar geperste gigantische hoeveelheid dik haar. Het model lijkt me logisch, de zijwind komt in zijn geval veelal van links, waar Koning Metafoor instemmend staat te knikken en wild met zijn neusvleugels klappert.

Net als ieder ander heb ik de afgelopen maanden in het klein geleefd. Vooral in en om huis, met als enige uitje de dagelijkse gang naar het werk. En dat was fijn, want daar voorzagen mijn collega’s en ik het nieuws en de actuele programma’s van commentaar en daar gebeurde tenminste nog wat, ook al was het niet altijd per definitie iets leuks.

Over de wijze waarop je in het leven staat, het loslaten van dingen waar je geen invloed op kunt uitoefenen, het incasseren van opgelopen averij en het hervinden van jezelf heb ik in het afgelopen jaar regelmatig van gedachten gewisseld met vrienden en met professionals. Het heeft me heel veel goede inzichten gebracht.