Het is stipt zeven uur in de avond als Rutte en De Jonge achter de katheders plaatsnemen. “Hoewel de cijfers het eigenlijk niet toelaten”, zegt Rutte: “gaan we toch enkele versoepelingen doorvoeren. En dat is heel spannend, ook voor ons”. Ik luister geboeid. Op het hoofd van Mark Rutte groeit een soort mangrove, een van links naar rechts met gel en grof geweld bij elkaar geperste gigantische hoeveelheid dik haar. Het model lijkt me logisch, de zijwind komt in zijn geval veelal van links, waar Koning Metafoor instemmend staat te knikken en wild met zijn neusvleugels klappert.
De afwegingen zijn gemaakt. Er zijn zoveel mogelijk aspecten meegewogen op basis van harde cijfers en gelikte grafieken. De druk vanuit de samenleving is dusdanig hoog, dat de teugels -hoewel zeer gematigd- mogen vieren.
Vervolgonderwijs mag, zij het in aangepaste vorm, weer open. Hoe een school dat moet organiseren in de bestaande gebouwen, dat vertelt zijn verhaal niet.
Jongeren tot 27 jaar mogen weer in groepsverband sporten, maar competities zijn nog niet aan de orde. Vanwaar de leeftijdsgrens van 27 jaar? Is dat niet juist de groep die de maatregelen toch al op eigen wijze interpreteert? Ben je boven de 27 dusdanig uit de markt geprezen dat sporten je toch niet meer gaat helpen?
Contactberoepen mogen weer van start, op de sekswerkers na. Met een mondkapje op en met door ontsmettingsmiddel verweerde handen is het nu eenmaal best lastig seksen. Maar eerlijk is eerlijk, ook sekswerkers kunnen een negatieve coronatest eisen voordat ze iemand toelaten en Rutte en De Jonge lijken mij op dit vlak überhaupt geen pioniers (te veel info?). Sekswerkers zijn bij uitstek bekend met hygiëneprotocollen, lijkt mij, nu zij in het licht van andersoortige virussen, overdraagbare ziektes en ongewenste huisdieren gewend waren onder bepaalde restricties hun werk te doen.
Winkels mogen weer open, mits minimaal vier uur voorafgaand een tijdsafspraak is gemaakt en er niet te veel mensen tegelijk op één etage rond snuffelen. Ik ben geen winkelier, maar ik kan me voorstellen dat het op deze wijze openen van je zaak meer geld kost dan het oplevert.
Winkels mogen open, restaurants en theaters blijven nog dicht. Voetbalverenigingen mogen van start, sportscholen niet.
Ik lees een artikel van Arie Boomsma, de bebaarde positivieitsgoeroe, die ik zijdelings volg, niet omdat ik week word van zijn verschijning maar omdat hij een boek geschreven heeft over transgenders, waarvan ik er één in persoon kende, die helaas niet meer leeft. Ik stof het boek met liefde en zorg regelmatig af. Arie Boomsma pleit voor een andere visie en ik snap hem wel!
Corona is niet de eerste en zal ook niet de laatste pandemie zijn. Als we van Corona af zijn, zullen we vroeg of laat te maken krijgen met nieuwe virussen en onze strijd hiertegen van voren af aan moeten strijden. Het basisprobleem, dat we met te veel mensen zijn op deze aarde en aan onze welvaart en hebzucht ten onder dreigen te gaan, is niet oplosbaar binnen afzienbare tijd. We kunnen dus maar beter leren omgaan met de dreigingen van ziekmakers en de dood als onderdeel van ons leven leren te aanvaarden.
Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan, want toen ik afgelopen weekeind tegen de bleke snuitjes van mijn zoon en zijn lief aankeek, nadat zij (op anderhalve meter en deels via videoverbinding) afscheid hadden moeten nemen van een zeer geliefd familielid van midden 50, ging het ook mij aan het hart. Ook in mijn omgeving gaan gestaag mensen dood die nog niet klaar waren met het leven. Even goed worden er mensen in leven gehouden (en soms als eerste gevaccineerd) die het leven best los hadden willen laten of die weinig meer te genieten hebben.
Arie pleit voor het investeren in een gezondere leefstijl. Daar heeft hij absoluut een goed punt. We kunnen ons maar op één manier wapenen tegen de komende gezondheidsbedreigingen en dat is onze weerstand zo goed mogelijk opvijzelen. Gezond eten, voldoende bewegen, buitenlucht en zonlicht, onthaasten, reflecteren, genoeg slapen, het zijn allemaal onderdelen van onze gezondheid waar we enige invloed op kunnen uitoefenen. En waar de één zich verliest in een goed boek, ontspant de ander tijdens een yoga- of boksles of door een biertje met vrienden op een terras.
Misschien dat alleen al het benaderen van gezondheidsrisico’s op een positieve manier van grote invloed kan zijn op onze mindset. Als we met elkaar onze leefstijl aanpassen en onze weerstand daarmee kunnen vergroten, verkleint daarmee wellicht de angst om ziek te worden en/of dood te gaan. Dan gaan we uit van onze kracht en niet van onze zwakte. Het lijkt me een positieve en daardoor bij uitstek betere manier van het hoofd bieden aan dreigementen.
We zouden haast vergeten dat wij nu massaal reactief gedrag vertonen na een stelselmatige keuze van ons kabinet om de zorg en het onderwijs tot op het bot uit te kleden. Wij kozen zelf dit kabinet, dat vervolgens deze koers vaarde. Laten we elkaar maar recht in de ogen kijken zo vlak voor de komende verkiezingen en massaal gaan stemmen volgende maand.
Als we kans zien om het reactieve van het afgelopen jaar om te bouwen naar een pro-actieve houding, dan zal de wereld er -met of zonder beperkingen- straks een stuk zonniger uitzien. Dan nemen we het heft meer in eigen handen, pakken we onze verantwoordelijkheid en bundelen we onze krachten.
Ik zal straks even naar de plaatselijke slijterij fietsen, die tijdens de lockdown gewoon open mocht blijven. Met Arie in mijn achterhoofd zal ik dan kiezen voor een klein flesje bananenlikeur, nu het tryptofaan uit een banaan zorgt voor meer serotonine-aanmaak, ofwel een vergroot geluksgevoel.
Win-win dus, zonder verdere (bomb-)Arie.
0 reacties