“Mam, ik ben op tv binnenkort”, zegt hij die zijn leven van het begin tot het einde viert. Zijn staalblauwe ogen schitteren. “Ik heb mezelf samen met vriend X aangemeld voor een baantje in de ArenA en we zijn aangenomen. We bereiden het EK voor. Als de opening is, donderdag de 17e, dan kun je me zien, ik mag het veld op”. Er is er maar één in mijn gezin die dit soort evenementen organiseert voor zichzelf en zijn omstanders.
(meer…)
Nu ik mijn slaapkamer heb opgeknapt, word ik niet meer vanzelf wakker als de zon op komt. Aardedonker is het binnen, zodra de gordijnen gesloten zijn. Mijn dag- en nachtritme wordt nu door externe factoren bepaald, zoals een wekker.
Het is nog midden in de nacht als ik wakker word vanwege de warmte. Ik weet niet of het komt door de buitentemperatuur, die ineens extreem hoog is, of door de tweede inenting die ik een aantal uren geleden gekregen heb. Of misschien vanwege de hormonen, want die vieren ook hun eigen feestjes zonder mij als huismeester hiervan vooraf te verwittigen.
“Jij zult nog op je neus kijken”, zegt m’n moedertje, als ik verzucht dat het me zo heerlijk lijkt als alle kinderen op zichzelf gaan wonen. Ze zet haar dreigementen kracht bij met haar kromme wijsvinger. Ik lach hardop. “Doe maar stoer”, waarschuwt ze: “de stilte zal je lelijk tegenvallen”. Ik betwijfel het, maar houd wijselijk mijn mond. “Het is helemaal niet leuk hoor, als alle reuring in huis verdwijnt. En jij kunt wel net doen alsof het je niets kan schelen, maar je weet zelf ook wel dat je gek op je kinderen bent. De muren praten niet terug hè?!”. We lachen, ik wat harder dan zij. Ik ben zéker stapelgek en apetrots op mijn kinderen en blij als ze komen, maar inmiddels even blij als ze na een tijdje weer vertrekken.
(meer…)
“Wil je met me mee zaterdag?”, vraagt vriend M. “Dan haal ik je ’s morgens op. Ik heb iets leuks bedacht, we zijn ongeveer tweeënhalf uur weg”. Hij stuurt me plaatjes van edelstenen die hij van dichtbij wil gaan bekijken en wellicht wil aanschaffen. Ik twijfel even, maar besluit het aanbod af te slaan. “Lief van je dat je het vraagt, maar ik ben in de tuin aan het werken, heel veel aan het nadenken en mijn slaapkamer is ook nog niet helemaal af, ik wil nog lopen, lezen en schrijven, dus ik sla af”, antwoord ik hem. Hij moppert niet. Gelukkig maar. We kennen elkaar inmiddels. Ik wens hem veel plezier en ga manmoedig met de klussen verder waar ik aan begonnen was. Het is allemaal best veel werk in je eentje.
(meer…)