Af en toe duikt er ergens een neef of nicht op, waarvan ik het bestaan nog niet wist. Ik ben onderdeel van een grote familie en heb er zelf ook nog aardig aan meegewerkt om het verder uit te breiden.
Vrienden en vriendinnen, waarvan er een aantal al tientallen jaren in mijn leven is en een aantal recenter is komen aanwaaien, zijn me dierbaar. Ik koester het contact, maar zal nooit een intense of kleffe verhouding ambiëren, want ik heb meer dan gemiddeld ruimte nodig voor mezelf.
“Jeetje, mam”, zeg ik als ik bij haar kom: “je hebt echt een enorm blauw oog”. Ze haalt haar schouders op. Het is een wonder dat ze voor de vierde keer in korte tijd van haar fiets is gevallen zonder ook maar één botje van haar broze lijf te breken. Lees meer…
“Hoe is het, mam?”, vraag ik haar, op de dag van mijn vaders verjaardag. Hij leeft al lang niet meer, maar zou vandaag 97 zijn geworden. Ik hoor een snik aan de andere kant van de lijn. “Het is vandaag zó rot”, zegt ze: “vanmorgen in bed zag ik zo Lees meer…
“Mam, wanneer maak je de afspraak bij de opticiën?”, vraag ik. Ze kijkt me aan met haar vochtige, rooddoorlopen ogen, waaronder gezwollen vochtzakken hangen. “Dat ga ik heus wel doen, hoor”, antwoordt ze: “in de herfst. Nu is er nog licht genoeg, maar straks kan ik echt niet meer lezen”. Lees meer…
“Mam”, schrijf ik haar: “zou je er eens over na willen denken om wat dichterbij te komen wonen?”. Door schade en schande wijs geworden, als ze het berichtje van me ontvangt kan ze eerst schelden tegen haar computer voordat ze me belt. “Nu is je buurvrouw ook al gestorven, er Lees meer…
“Hoe laat moet je er zijn, mam?” vraag ik haar, een week voordat het feest gevierd wordt van haar nog enige familielid. “Het is tussen drie en vijf”, antwoordt mijn moeder. Ik zucht. Een afternoon-tea van twee uur, waarvoor ik een slordige 600 km. moet taxiën. Zelf aangeboden, toen ik Lees meer…
“We zijn op vier plaatsen geweest”, vertelt hij, terwijl hij thee voor me neerzet. “Wij willen graag vrijwilligerswerk doen, iets voor de maatschappij terugdoen, maar het kan niet”. Ik luister naar mijn taalmaatje. Zowel hij als zijn vrouw hebben in hun land van herkomst gestudeerd. Ze zijn nu anderhalf jaar Lees meer…
Het is een zonnige woensdagmorgen als ik besluit mijn moeder te bezoeken, bij wie ik door allerlei andere verplichtingen al te lang niet geweest ben. Voordat ik vertrek zet ik de tuindeuren in mijn woonkamer open. Het is zó lekker buiten, ik ruik de lente! Binnen een paar minuten vliegt Lees meer…
Hij staat aan de voordeur met pantoffels in zijn hand en wijst me op het ijzeren schoenenrekje naast de deur. Ik vermoedde het al, dus ik heb mijn voeten gewassen, schone sokken aangedaan en schuif in de warme pantoffels, waar ik met mijn grote voeten nét niet in pas. In Lees meer…
ISBN: 9789464372762
Prijs: € 12,50 (excl. verzendkosten)
Te bestellen op de volgende manieren:
via de mail: horenzienenbloggen@gmail.com
sms of app: 06-18978772
Via een reactie op één van de blogs op deze site ……… of spreek me gewoon aan!
Eveneens te bestellen via Creatief Bureau PixelPlay: info@pixelplay.eu https://pixelplay.eu/
Tevens verkrijgbaar bij:
De Drukkery, Markt 51 in Middelburg https://drukkerijmiddelburg.nl/
Opto-Ring Opticien Rotterdam Alexander https://www.opto-ring.com/
Boekhandel De Mandarijn in Gorinchem https://www.boekhandeldemandarijn.nl/
Malle Peer, woonwinkel in Etten-Leur: https://www.mallepeer.nl/
“Heb je zin om mee te gaan?”, vraagt ze me. Ik twijfel geen moment, dus zo komt het dat ik naar Twente rijd en mijn auto in een parkeergarage in Enschede zet. Ik ben gewend om naar niemandsland te rijden, maar nu had ik onderweg ook het gevoel dat het Lees meer…