Lezen op eigen risico
Mijn leukste mannelijke collega en mijn grappigste Wordfeud-vriend zijn beiden van Marokkaanse afkomst. Mijn collega Mo is onlangs op traditionele wijze getrouwd. Zijn ogen stráálden als hij erover vertelde en hij liet daarna vol trots zijn prachtige bruid zien (op de foto, weliswaar). We spraken met wederzijds respect over de Marokkaanse traditie van ontmoeten en flirten zonder méér. Geen seks voor het huwelijk. Hopen dat het allemaal past. Lees “Cultureel inzicht” verder
Vandaag is het vaderdag. Een commerciële dag welke haar doel al lang voorbij gestreefd is, maar die toch zo leuk en waardevol is. Het is een dag van herinneringen ophalen en liefde. Van gemis en rust. Van bezinning. Lees “Voederdag” verder
Het is half één wanneer ik aan haar voordeur bel. Ik hoor het slot zoemen, ik druk de deur open. De tussendeur staat open en Jet zit als altijd met gebruind vel, in prachtige kleding en met een grote glimlach aan de eetkamertafel. Ze is rolstoelafhankelijk. Jet is mijn vriendin met MS. Lees “Tevredenheid op 40 m2.” verder
Hij hangt op de bank met de benen over de leuning. Schoenen rusten op de stoel die ernaast staat. Hij heeft oordopjes in en lacht hardop naar het kleine beeldschermpje van zijn mobiel. Hij heeft een omgedraaid petje op. Er groeit her en der een eilandje haar op zijn gezicht. Er staat een aangebroken fles ijsthee op de grond zonder glas. In de keuken staan lege bierflesjes. Een half aangevreten pak koeken ligt op de tafel. Brokjes ervan liggen op de grond. En uit de speakers klinken smartlappen die hij tussen de filmpjes op zijn telefoon door zonder problemen woordelijk meezingt. Hij denkt dat hij 25 is, maar is in werkelijkheid 9 jaar jonger.
Hij is de puber des huizes.
Ik zal jullie een kijkje gunnen in mijn eeuwige onzekerheid. Het is groter dan je zou vermoeden en het heeft vervelendere consequenties dan je inschat.
Het is de wereld van de vetrol. In mijn geval het Six-spek, niet te verwarren met dat prachtige strakke wasbordje waaraan we iedere dag worden blootgesteld in de media.
Ik vroeg het me zomaar af. Bestaat een avondhumeur ook? Als je iedere dag heel vroeg begint omdat je verplichtingen hebt en dan in de avond moe en afgedraaid bent terwijl in de avond sociaal gezien de meest interessante dingen plaatsvinden. Dat je heerlijk op je bank ligt met je laptop en geen zin hebt om je op te tuigen en op sjantanel te gaan met je vriendinnen. Dat je een kluizenaar wordt omdat je gewoon een avondhumeur hebt. Dat werk kost ook zoveel van je vrije tijd! Lees “Avondhumeur” verder
Het is woensdagmorgen. Ik trap de auto aan om kwart voor zeven en rijd naar mijn werk. Het is een ochtend zoals iedere (werk-)ochtend, ik parkeer de auto en open de ruimte en de balie waar ik met een vaste collega zit. Net als ik de computer en de radio heb aangezet, koffie heb gepakt en de dag begint stormen er twee collega’s binnen. “Gefeliciteerd met je ster!”, ze omhelzen mijn collega en mij en we worden overvallen met lieve woorden. We laten het gebeuren en lachen lekker mee. Lees “Sterallures” verder
Begin van dit jaar werd mij gevraagd: “wat is je speerpunt voor 2017?”. Ik hoefde er niet heel lang over na te denken. Voor mij is het “loslaten”. Loslaten is zo verschrikkelijk moeilijk. Op het werk, maar meer nog in privésituaties. Lees “Loslaten” verder
Vannacht droomde ik dat ik mijn vader ophaalde met mijn bakfiets. We gingen naar het huis van Jan Geurtz. Jan zou een reading met ons doen.
Detail: mijn vader is al drie jaar dood, een bakfiets heb ik nog nooit gehad en Jan Geurtz is geen persoonlijke vriend van de familie :-). Lees “Dromen” verder
Nu fase-man ook een shopper bleek te zijn, was het vervolg te verwachten. Fase-man gaf aan het moeilijk te hebben met zijn eigen handelen (de garantie was nog niet verstreken, inruilen was naar mijn idee daarom best simpel en gauw geregeld, dus ik begreep zijn probleem niet zo) en verbrak daarmee per onmiddellijk het kontakt. Dat wil zeggen, ik mocht nog wel bevriend blijven op Facebook en ook op een appje kreeg ik nog een kort, beleefd antwoordje. Maar er kwam geen enkel bericht zoals we dat gewend waren, noch een muzieklinkje of lief icoontje binnen. Fase-man had mij gewoon weggegooid. Ik bevond mij in de prullenbak van de Mensen-Kijkshop. Lees “De prullenbak van de Kijkshop” verder