Curlingmoeders

Zullen we met z’n allen moederdag vieren?”, app ik mijn zus: “we zien elkaar zo weinig, laten we er iets gezelligs van maken”. Ze reageert vrijwel meteen. “Leuk!”. Natuurlijk is moederdag vooral bedoeld voor de commercie, maar als moeder van een kwartet en tante van het leukste drietal is het vooral ook reden voor een feestje. Temeer nu het ernaar uitziet dat mijn kinderen dit jaar allemaal in Nederland zijn op zondag 14 mei. Dat mag wel in de krant.

Ik voeg de daad bij het woord en leg de datum bijtijds vast. In no-time komen er enthousiaste berichtjes terug. Kind 1 werpt zich op als mede-organisator. We boeken twee curlingbanen en even later meldt kind 2 zich om een pubquiz in elkaar te zetten.

Ik ga nu niet meer naar de supermarkt“, app ik mijn dochter, als ik met de tong op mijn tenen terugkom van mijn tiende bezoek omdat ik steeds iets vergat of denk dat ik te weinig in huis heb. We zijn inmiddels met een grote groep en die energieke jonge gasten eten en drinken veel op. Ze lacht. “Als het op is, hebben we gewoon pech gehad”, antwoordt ze nuchter en ze heeft gelijk. Ik ben slecht in inschatten. Waarschijnlijk is het genoeg tot moederdag 2028.

In plaats van gewekt te worden met een ontbijt op bed, met zelfgemaakte knutsels en met heel veel kusjes, sta ik al vroeg in de keuken om het feest voor te bereiden. Niet mijn hobby, kokkerellen, maar met een beetje goede muziek erbij lukt het me toch om er iets leuks van te maken. Te eten op eigen risico, weg te spoelen met alcohol; living on the edge.

We rijden in colonne naar de curlingbaan. “Er komt zwarte rook uit je uitlaat”, zegt mijn neefje, die achter me rijdt: “ik zal zo je olie even peilen”. Ook dat nog. Met een beetje pech moet die auto straks in de garage op de brug.

We curlen de gaten in onze sokken en rijden na een uur opgewekt terug naar huis. Zoon 1 heeft werk gemaakt van de quizvragen voor de drie aanwezige generaties. Het tempo waarin de jongelui elkaar de maat nemen en van onderwerp switchen is voor mijn moeder te hoog. Ze zit er als een klein vogeltje stilletjes tussen te genieten. Ik voer haar af en toe een bordje eten en ze drinkt kopjes gitzwarte thee. “Mijn lepel moet er rechtop in blijven staan”, antwoordt ze op de vraag van haar kleinzoon of ze wel helemaal goed wijs is. “Zeg jij maar niks”, zegt de zoon in kwestie tegen mij als ik te hard naar zijn zin lach: “jij bent ook niet goed snik, moeders. Jij hebt tig van die rare kronkels. Jij wilt niet eens van vierkante borden eten”. Er wordt gelachen. Dit soort gewoontes zijn in onze familie over het algemeen redelijk geaccepteerd. De één heeft een lievelingskopje en wast dit de hele dag handmatig af om eruit te kunnen blijven drinken; de ander heeft favoriet bestek en een derde -ik noem geen namen- leest de krant van achteren naar voren en eet het liefst van een rond bord. Er zijn grotere problemen op de wereld dan dit.

Hoezeer ik ook uitgelachen word, aan het einde van de quiz gaan kind 1 en ik er met de door onszelf aangeschafte hoofdprijs vandoor. Karma.

Als iedereen vertrokken is, valt de stilte in. Wat een gezelligheid en wat een energie voelde ik vandaag. Ik moet de kat van de vakantie vierende buurvrouw zo eten gaan geven én de drieduizend moestuinplanten van vriend M. bewateren. Dat laatste kan trouwens morgen ook nog wel. Hij heeft de kat op het spek gebonden, door uitgerekend aan mij te vragen om voor zijn net geplante groenten en bloemen te zorgen tijdens zijn lange reis. Ik hoop dat er nog iets leeft als hij terugkomt en ben benieuwd of zijn solo-trektocht door Noorwegen hem inzichten brengt waar hij mee verder kan. Bij mij kriebelt het ook weer, het vrije leven, het verdwalen in nowhere land, de verwondering en het ontmoeten. De geest gaat niet zonder slag of stoot terug in de fles.

Muziekman X. stuurt me een paar prachtige muziekstukken door. Ik beluister ze met aandacht en bedank hem met een ander mooi liedje. We appen nog wat. Hij en zijn vrije geest zouden zomaar eens heel goed bij mij kunnen passen, ware het niet dat er ver weg een Zuid-Amerikaans souvenirtje rondloopt, die van afstand zijn leven sterk beïnvloedt. De afspraak, die ik een paar jaar geleden met mezelf maakte, om nóóit meer understudy te zijn voor degene die een hart bewoont, kom ik heel bewust na. Ik heb meer dan genoeg verdriet gehad en ben blij dat ik dit keer op tijd naar mijn onderbuikgevoel heb geluisterd.

Moe maar voldaan kruip ik veel te laat in bed. Dat zal morgenvroeg om half zes zeer doen, als de wekker gaat om naar mijn werk te fietsen. There’s no paradise without a sacrifice.

In bed scroll ik nog even door de kiekjes. De foto van al het nageslacht op de curlingbaan is prachtig. Ik stuur hem door in de familie-app. “Kijk eens, wat een mooi stel bij elkaar”, app ik mijn zus en ik voel de tranen branden. Megatrots ben ik op de zeven geiten, die stuk voor stuk hun eigen pad bewandelen en dit zo goed doen. Op hun partners, die verrassende, nieuwe vibes inbrengen. Op de humor, verbondenheid en liefde, tastbaar aanwezig op dit soort dagen.

En hoe zelfstandig ze alle zeven ook zijn, stukken slimmer, sterker, wijzer, knapper, authentieker, wereldser en energieker dan hun ouders, vandaag waren wij alsnog -letterlijk- voor héél even hun curlingmoeders.

Di-rect: how my heart was won

There’s no paradise, without sacrifice
we end up on the same side
You’re so strong
This is how my heart was won

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

4 reacties

Iris · 20 mei 2023 op 16:19

Wat een heerlijk, herkenbaar stuk, lieve Zus. Dankbaarheid overheerst.

    Wen. · 20 mei 2023 op 18:21

    Het is een bont gezelschap van twee- en viervoeters 😁
    Fijn om dit samen te hebben gevierd ❤️

    Karin · 20 mei 2023 op 23:20

    Wat mooi geschreven weer Wen. En wat bijzonder hoe jullie gezinnen samen komen op zo’n dag. Om heel trots en dankbaar voor te zijn. 🙏😘

      Wen. · 21 mei 2023 op 10:18

      Dat is het zéker, Karin. Het komt nog maar zelden voor, omdat we overal en nergens wonen, werken en rondreizen. Dit was écht een hele leuke samenloop van omstandigheden :-). Een voorbeeld van Uit het oog, maar niet uit het hart!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Cosy