Een korte en summiere tussenstand. Toen ik begin 2022 het boek las van Gertrude Lok (Walkabout), was dat voor mij een feest van herkenning. Zij is vertrokken, in haar eentje, zonder plan. Ze ging naar Canada zonder te weten wat ze er precies wilde gaan doen of wat ze er Lees meer…
“Waar ga je nou allemaal heen?”, vraagt collega driehonderdzeven. Ik lach, hap naar adem en noem een aantal bestemmingen. “Wow…..”, antwoordt ze en ze zwaait met haar armen: “ik vind het zó mégastoer in je eentje”. Ik knik. “Ik ook”, zeg ik haar: “voor mij is het ook spannend”. Mijn Lees meer…
“Je gaat toch wel een reisblog bijhouden, Wen?”, vraagt vriendin L. enthousiast: “zo leuk om je avonturen te lezen“. Ik glimlach. “Nog niet besloten“, antwoord ik haar naar waarheid. Ze kijkt me verbaasd aan. “Want?”, vraagt ze me. “Nou, omdat ik het nog niet weet”, antwoord ik. Ze fronst. Ik Lees meer…
“Het is best fris buiten, ik ga even op zoek naar een vest of een jasje en J. moet nog een broek hebben, dus we gaan gauw nog naar de stad”, appt vriendin G. me de ochtend van het feest. Ik glimlach. Ze zijn ook van het laatste moment. Van Lees meer…
“Mochten jullie overwegen op een datingsite te gaan”, app ik naar vriendinnen: “kijk even naar tv”. Ik hang nog wezenloos aan de lippen van Louis Theroux en zie bij toeval de aankondiging van dit programma over daten. De kern van het verhaal is -en dat weten we allemaal- dat je Lees meer…
“Kun je me misschien helpen?”, vraag ik de tandartsassistente enigszins beschaamd: “de wachttijd voor de kaakchirurg is veel te lang, ik kom in de problemen met mijn sabbatical”. Ze aarzelt twee tellen en geeft me het adres van een kaakchirurgiepraktijk zo’n 60 kilometer verderop. Ik noteer het en google in Lees meer…
“Begrijp ik je nu goed dat je wilt dat ik jullie ga stalken over die afspraak?”, vraag ik schamper aan de assistente van de poli. “Ja, het is de enige manier”, antwoordt ze kordaat. Ik zucht. Zij ook. Teleurgesteld verbreek ik de verbinding. Natuurlijk weet ik dat er overal wachtlijsten Lees meer…
De zon schijnt volop als ik de gordijnen open. Paasdagen zijn kennelijk voor veel mensen dé gelegenheid om aan het huis, in de tuin of aan de auto te werken. Het was vanmorgen nét iets over half acht toen de buurman van twee huizen verderop, al jaren gepensioneerd, met een Lees meer…
“Jij helpen mij met koersus?”, vraagt mijn taalmaatje A. We gaan aan de keukentafel zitten, zijn vrouw zet Turkse koffie en serveert er prachtige gevulde dadels bij. “Niet zoveel alsjeblieft”, zeg ik haar: “ik ben al rond genoeg”. Ze verstaat me niet, hij lacht. “Wij een beetje voor jou zorgen”, Lees meer…
“Je gaat toch zeker wel naar Japan?”, vraagt vriend M. me, als we appen over mijn sabbatical: “daar ben je relatief dichtbij. En Cuba? Mexico? Suriname? Ook prachtig. En behoort Thailand ook nog tot de mogelijkheden?”. Ik lees en glimlach om zijn laatste suggestie met het daarbij geplaatste vunzige icoontje. Lees meer…