“Wij zijn vast door een maand. Wij willen jou uitnodigen”, appt hij: “voor een gezamenlijke eten”. Hij stuurt me een afbeelding van een poster, waarop het principe van de Ramadantent wordt uitgedragen. Het is een
“Mam”, zegt ze: “ga maar eens mee naar Loods 5. Ik denk dat jij het daar heel leuk vindt”. Ik luister en kijk naar haar blije snoet. Al maanden ben ik op zoek naar kunst
“Laat de zomer maar komen”, zegt hij, terwijl hij naast me op het bankje in het park gaat zitten. Ik heb mijn winterjas een stukje open geritst en geniet van de eerste lentezon. Heerlijk is
“Hoe laat moet je er zijn, mam?” vraag ik haar, een week voordat het feest gevierd wordt van haar nog enige familielid. “Het is tussen drie en vijf”, antwoordt mijn moeder. Ik zucht. Een afternoon-tea
“Het is echt moeilijk”, appt mijn taalmaatje me: “ik wil zo graag helpen, maar het mag niet”. Ik lees zijn tekst. Hij plaatst er verdrietige icoontjes achter. Hij doelt op de gevolgen van het natuurgeweld
“We zijn op vier plaatsen geweest”, vertelt hij, terwijl hij thee voor me neerzet. “Wij willen graag vrijwilligerswerk doen, iets voor de maatschappij terugdoen, maar het kan niet”. Ik luister naar mijn taalmaatje. Zowel hij
“Wanneer spreken we af?”, vraagt vriendin X. me via de app. “Laten we gauw een etentje plannen”, appt vriend X. “Wanneer kom je weer naar ons, we hebben op jou gewacht”, appt mijn taalmaatje. “Kom
De tijd glipt als los zand door mijn vingers. Mijn wens, om m’n focus te verleggen, vrijheid te voelen, m’n bloed sneller te laten stromen en mijn grenzen daarbij op te zoeken, kon dit jaar
“Mam”, zegt hij door de telefoon: “kan ik je heel even storen?”. Zijn stem klinkt vrolijk en opgewonden. Hij belt me zelden, dus ik vermoed iets zwaarwichtigs, zoek snel een rustig plekje in een hoekje
Het is nog midden in de middag als ik aan kom rijden bij een B&B op de Veluwe. Het huis staat op een wonderschone plek midden in de bossen en de eigenaresse blijkt heel gastvrij
Het is nog vroeg in de ochtend, als ik mijn koekblik op wielen start en naar de dichtstbijzijnde baai rijd. Met een flesje water in de tas, een mueslireep en mijn e-reader kruip ik onder
“Hier heb je een citroenkaars”, zegt de kleine, vriendelijke, oudere dame die het appartement verhuurt waar ik verblijf. Ze heeft mijn gigantische muggenbulten kennelijk gezien. “Bedankt! Ik slik al biergisttabletten, gebruik veel deet”, antwoord ik
HULP NODIG?
Kom je niet helemaal goed uit je woorden, zoek je iemand die je tekst redigeert of word je nerveus van het maken van brieven of Sinterklaasgedichten?
Ik help je graag! Neem gerust contact met me op!
Recente reacties