Het is nog midden in de middag als ik aan kom rijden bij een B&B op de Veluwe. Het huis staat op een wonderschone plek midden in de bossen en de eigenaresse blijkt heel gastvrij

Het is nog vroeg in de ochtend, als ik mijn koekblik op wielen start en naar de dichtstbijzijnde baai rijd. Met een flesje water in de tas, een mueslireep en mijn e-reader kruip ik onder

“Hier heb je een citroenkaars”, zegt de kleine, vriendelijke, oudere dame die het appartement verhuurt waar ik verblijf. Ze heeft mijn gigantische muggenbulten kennelijk gezien. “Bedankt! Ik slik al biergisttabletten, gebruik veel deet”, antwoord ik

Een korte en summiere tussenstand. Toen ik begin 2022 het boek las van Gertrude Lok (Walkabout), was dat voor mij een feest van herkenning. Zij is vertrokken, in haar eentje, zonder plan. Ze ging naar

“Je gaat toch wel een reisblog bijhouden, Wen?”, vraagt vriendin L. enthousiast: “zo leuk om je avonturen te lezen“. Ik glimlach. “Nog niet besloten“, antwoord ik haar naar waarheid. Ze kijkt me verbaasd aan. “Want?”,

“Het is best fris buiten, ik ga even op zoek naar een vest of een jasje en J. moet nog een broek hebben, dus we gaan gauw nog naar de stad”, appt vriendin G. me

“Mochten jullie overwegen op een datingsite te gaan”, app ik naar vriendinnen: “kijk even naar tv”. Ik hang nog wezenloos aan de lippen van Louis Theroux en zie bij toeval de aankondiging van dit programma

“Kun je me misschien helpen?”, vraag ik de tandartsassistente enigszins beschaamd: “de wachttijd voor de kaakchirurg is veel te lang, ik kom in de problemen met mijn sabbatical”. Ze aarzelt twee tellen en geeft me