“Hoe laat moet je er zijn, mam?” vraag ik haar, een week voordat het feest gevierd wordt van haar nog enige familielid. “Het is tussen drie en vijf”, antwoordt mijn moeder. Ik zucht. Een afternoon-tea van twee uur, waarvoor ik een slordige 600 km. moet taxiën. Zelf aangeboden, toen ik Lees meer…
“Het is echt moeilijk”, appt mijn taalmaatje me: “ik wil zo graag helpen, maar het mag niet”. Ik lees zijn tekst. Hij plaatst er verdrietige icoontjes achter. Hij doelt op de gevolgen van het natuurgeweld in Turkije en Syrië. Hij mag, gezien zijn status, niet naar zijn geboorteland terugkeren om Lees meer…
“We zijn op vier plaatsen geweest”, vertelt hij, terwijl hij thee voor me neerzet. “Wij willen graag vrijwilligerswerk doen, iets voor de maatschappij terugdoen, maar het kan niet”. Ik luister naar mijn taalmaatje. Zowel hij als zijn vrouw hebben in hun land van herkomst gestudeerd. Ze zijn nu anderhalf jaar Lees meer…
“Wanneer spreken we af?”, vraagt vriendin X. me via de app. “Laten we gauw een etentje plannen”, appt vriend X. “Wanneer kom je weer naar ons, we hebben op jou gewacht”, appt mijn taalmaatje. “Kom je gauw naar mijn nieuwe huis kijken?”, appt vriendin Y. “Ik heb nog één plaats Lees meer…
De tijd glipt als los zand door mijn vingers. Mijn wens, om m’n focus te verleggen, vrijheid te voelen, m’n bloed sneller te laten stromen en mijn grenzen daarbij op te zoeken, kon dit jaar worden waargemaakt. Gestimuleerd door vrienden en familie en gedragen door mijn kinderen, trok ik de Lees meer…
“Mam”, zegt hij door de telefoon: “kan ik je heel even storen?”. Zijn stem klinkt vrolijk en opgewonden. Hij belt me zelden, dus ik vermoed iets zwaarwichtigs, zoek snel een rustig plekje in een hoekje van de winkel en antwoord: “ik moet zachtjes praten hoor, ik loop in de Trendhopper”. Lees meer…
Het is nog midden in de middag als ik aan kom rijden bij een B&B op de Veluwe. Het huis staat op een wonderschone plek midden in de bossen en de eigenaresse blijkt heel gastvrij en vriendelijk te zijn. Mijn koffer, de stille getuige van alle avonturen van het afgelopen Lees meer…
Het is nog vroeg in de ochtend, als ik mijn koekblik op wielen start en naar de dichtstbijzijnde baai rijd. Met een flesje water in de tas, een mueslireep en mijn e-reader kruip ik onder een grote rieten parasol. Als je later op de dag komt, is er geen schaduwplek Lees meer…
“Hier heb je een citroenkaars”, zegt de kleine, vriendelijke, oudere dame die het appartement verhuurt waar ik verblijf. Ze heeft mijn gigantische muggenbulten kennelijk gezien. “Bedankt! Ik slik al biergisttabletten, gebruik veel deet”, antwoord ik haar: “en heb after-bite en azijn voor op de bulten, maar het helpt allemaal weinig”. Lees meer…
“Nice to meet you”, zegt hij stralend en hij steekt zijn hand naar me uit. “Have you ever been on a combine before?”. Ik lach en schud mijn hoofd. “No”, antwoord ik hem en ik klauter op m’n soepelst achter hem aan via het loodrechte ijzeren trapje naar de cabine. Lees meer…