“Kun je me misschien helpen?”, vraag ik de tandartsassistente enigszins beschaamd: “de wachttijd voor de kaakchirurg is veel te lang, ik kom in de problemen met mijn sabbatical”. Ze aarzelt twee tellen en geeft me het adres van een kaakchirurgiepraktijk zo’n 60 kilometer verderop. Ik noteer het en google in Lees meer…
“Begrijp ik je nu goed dat je wilt dat ik jullie ga stalken over die afspraak?”, vraag ik schamper aan de assistente van de poli. “Ja, het is de enige manier”, antwoordt ze kordaat. Ik zucht. Zij ook. Teleurgesteld verbreek ik de verbinding. Natuurlijk weet ik dat er overal wachtlijsten Lees meer…
De zon schijnt volop als ik de gordijnen open. Paasdagen zijn kennelijk voor veel mensen dé gelegenheid om aan het huis, in de tuin of aan de auto te werken. Het was vanmorgen nét iets over half acht toen de buurman van twee huizen verderop, al jaren gepensioneerd, met een Lees meer…
“Jij helpen mij met koersus?”, vraagt mijn taalmaatje A. We gaan aan de keukentafel zitten, zijn vrouw zet Turkse koffie en serveert er prachtige gevulde dadels bij. “Niet zoveel alsjeblieft”, zeg ik haar: “ik ben al rond genoeg”. Ze verstaat me niet, hij lacht. “Wij een beetje voor jou zorgen”, Lees meer…
“Je gaat toch zeker wel naar Japan?”, vraagt vriend M. me, als we appen over mijn sabbatical: “daar ben je relatief dichtbij. En Cuba? Mexico? Suriname? Ook prachtig. En behoort Thailand ook nog tot de mogelijkheden?”. Ik lees en glimlach om zijn laatste suggestie met het daarbij geplaatste vunzige icoontje. Lees meer…
Het is een zonnige woensdagmorgen als ik besluit mijn moeder te bezoeken, bij wie ik door allerlei andere verplichtingen al te lang niet geweest ben. Voordat ik vertrek zet ik de tuindeuren in mijn woonkamer open. Het is zó lekker buiten, ik ruik de lente! Binnen een paar minuten vliegt Lees meer…
“Iemand van jullie nog een vriezer nodig?”, vraag ik mijn kinderen in onze gezamenlijke app, nu een lokale vriendin het ding kwijt wil. Zoon 3 reageert per omgaande. “Wij kunnen die heel goed gebruiken in ons huis”, schrijft hij en ik app de dame in kwestie dat de vriezer een Lees meer…
Ze zit op de andere hoek van mijn bank, ik schenk koffie voor ons in. “Ik heb vanaf medio juni geen woonruimte meer”, vertelt ze en dikke tranen rollen over haar wangen. “Sorry hoor”, zegt ze zacht: “het grijpt me aan. Het legt zo’n druk op me. Ik moet uit Lees meer…
Wat schrijf je, in een week als deze? Het kostte me moeite. Niet omdat ik geen gedachten heb die ik zou kunnen delen, maar meer omdat ik zoveel gedachten heb, dat ik niet meer weet waar te beginnen. Een brij aan informatie, klein leed, futiliteiten. Opperste verbazing, dat ik voor Lees meer…
Hij staat aan de voordeur met pantoffels in zijn hand en wijst me op het ijzeren schoenenrekje naast de deur. Ik vermoedde het al, dus ik heb mijn voeten gewassen, schone sokken aangedaan en schuif in de warme pantoffels, waar ik met mijn grote voeten nét niet in pas. In Lees meer…