“Heb je zin om mee te gaan?”, vraagt ze me. Ik twijfel geen moment, dus zo komt het dat ik naar Twente rijd en mijn auto in een parkeergarage in Enschede zet. Ik ben gewend om naar niemandsland te rijden, maar nu had ik onderweg ook het gevoel dat het Lees meer…
In de huidige woningmarkt is het ook voor studenten schier onmogelijk geworden om betaalbare woonruimte te vinden. De regionale scholen hebben een groot artikel in de krant gezet en vragen zelfs hun docenten een student in huis te nemen. Zéker de scholen die internationale studies aanbieden, doen een dringend beroep op de lokale bevolking.
Ik denk er even over na en besluit dan mijn zolder beschikbaar te stellen. Het is een mooie bijverdienste voor mij het komende half jaar. Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen, maar dat ligt toch nét even een beetje anders. Mijn huis vertoont de nodige gebruikerssporen en ik ben alleen al een dag bezig met stickerverwijderaar om de twee deuren van de zolderkamers enigszins schoon te krijgen. Met grote moeite schraap ik Maradona, Messi, Cech en Rooney eraf. Ronaldo bewaar ik voor het laatst, want die kijkt zo lekker de slaapkamers in als je toch al bedwelmd bent door de aceton.
(meer…)“Wie heeft er zin om het jubileumfeest te organiseren?”, vraagt de leidinggevende op het werk. Ik aarzel geen seconde. Feestjes organiseren is leuk, ik heb het natuurlijk ook heel lang niet kunnen doen, maar nu heb ik er weer zin in. Ik meld me aan en een paar weken later staat het feestje gepland. Het is twee jaar geleden dat we voor de laatste keer iets met de afdeling konden doen, waardoor de stemming nu opgewekt is en de aanmeldingen talrijk.
(meer…)
“Kom je zaterdag ook borrelen?”, vraagt ze en ik aarzel even. Ik heb nog vakantie en wil per dag mijn plannen bepalen. Ze opent samen met haar dochter een creatief samenwerkingsverband en heeft onder die noemer een troostboekje uitgebracht, bedoeld voor kinderen, die een dierbare zijn verloren. Het is een mooi naslagwerk geworden, waarin ruimte is voor vrije interpretatie, voor herinneringen, foto’s en tekeningen. Ik houd van ondernemende creativiteit en ken haar verlangen om haar werkuren ook wat te verminderen. Het zal wel in de familie zitten.
(meer…)“Wat moet je nu toch dáár gaan doen?”, antwoordt mijn moedertje afkeurend en ze kijkt me aan. Ik zwijg. Wat ik daar ga doen weet ik enigszins, wat ik er hoop te vinden is een stuk waziger. “Aan die kust van Noord- en Zuid-Holland is echt niets moois hoor”, zegt ze. Ik glimlach. Mijn moeder woont al zestig jaar in Zeeland, maar verfoeit nog altijd het strand en de zee. Ze vindt de zee naargeestig en vindt dat alle zandkorrels op elkaar lijken. Ze komt oorspronkelijk uit het Oosten des lands en houdt van grote bosgebieden met Hans- en Grietjehuizen, liefst met rieten daken. “Ik ga erop uit, mam”, antwoord ik haar kalm: “en ik heb plaatsen uitgezocht waar ik normaal niet kom. Gewoon om eens iets nieuws te proberen”. Ze kijkt me aan alsof ik volslagen koekoek ben en verandert snel het gespreksonderwerp.
(meer…)
“Je bent vader geworden”, zeg ik hem, als ik met mijn baby onder m’n oksel geklemd een afgelegen loods binnen stap. Ik ben hier nog nooit geweest, maar tóch tekent er zich heel gedetailleerd een kille, grijze ruimte af die bekend aanvoelt, waarin een aantal werktuigen staat, afgedekt met zwart Lees meer…
Dat het vandaag twintig jaar geleden is, dat de ramp bij de Twin Towers zich voltrok, is haast niet te bevatten. Ik weet nog waar ik was, toen die filmpjes op tv kwamen en de eerste immense toren als een kaartenhuis in elkaar zakte. En nu, twintig jaar later (waar Lees meer…
“We kunnen naar museum Voorlinden gaan in Wassenaar? Of naar het Openluchtmuseum in Arnhem?”, antwoord ik vriend X. op diens vraag of we samen iets gezelligs zullen gaan doen. “Een museum?? Ik ga nooit naar musea”, antwoordt hij: “en ik moet zondag toevallig ook al voor het eerst van mijn leven naar het Rijks”. De toevoeging: “maar misschien is het wel leuk, dus laten we gaan”, volgt niet, hij vreest waarschijnlijk een overdosis stoffige en onzinnige materie. We brainstormen nog wat en zo komt het dat we een paar uur later in onze Zuidwester en op waterdichte wandelschoenen door de Biesbosch akkeren.
(meer…)Aan het volgen van het nieuws heb je tegenwoordig nagenoeg een dagtaak. En dat lukt niet als je ook nog moet werken om in je levensonderhoud te kunnen voorzien, dus moet je selectief worden in wat je absorbeert. Meestal is dat een keuze, soms gaat het vanzelf en sla je nieuwsfeiten op die van inferieur belang zijn, maar die gewoon vermakelijk zijn, ter afwisseling van de andere gruwelijkheden.
Gisteren zag ik een interview op de televisie van een NOS-verslaggever met geëvacueerden uit het oorlogsgebied, die achter een ijzeren hekwerk stonden. Niet iedereen wilde in beeld, uit angst voor represailles. Het leek net een dierentuin, waarin de journalist aapjes ging kijken.
(meer…)
“Zeg vriend”, app ik zoon 3, aan het begin van mijn korte vakantie: “wil je nog iets doen om je verjaardag te vieren?“. Zoon 3 is geen app-addict. Althans, niet met zijn moeder. Hij wordt 21 en dat lijkt me wel een feestje waard. Ik ben straks moeder van vier volwassen kinderen en dicht hiermee niet alleen een persoonlijk energielek, maar halveer ook mijn verantwoordelijkheid én verdubbel mijn ruimte. Het duurt even, maar dan heb je ook wat!
(meer…)